Logopedzi zajmują się zagadnieniami języka receptywnego i ekspresyjnego, artykułowania języka pragmatycznego (społecznego) oraz trudnościami w przetwarzaniu słuchowym i problemami motoryki oralnej, na przykład słabą pracą języka, warg i szczęki, co może przeszkadzać w jedzeniu, mówieniu i połykaniu.
Niektórzy logopedzi, a także terapeuci zajęciowi, specjalizują się w terapii karmienia. Istotne jest, aby logopedzi rozumieli sposób, w jaki problemy sensoryczne wpływają na ich podopiecznych. Dziecko z hiperwrażliwością oralno – dotykową może potrzebować odczulenia oralno – dotykowego z użyciem takich przedmiotów jak pałeczki Den-Tips czy wibratory oralne, które można stosować w jamie ustnej i wokół niej.
Jeśli u dziecka występuje słabe napięcie mięśniowe i nie przetwarza ono dobrze bodźców oralnych, może skorzystać z orzeźwiających pokarmów, na przykład lodów na patyku, lub kwaśnych albo pikantnych przekąsek. Zwiększanie świadomości w zakresie bodźców oralnych pomoże dziecku skoordynować liczne mięśnie jamy ustnej i przetwarzać bodźce informujące, że się ślini, napycha policzki jedzeniem itp.
Oczywiście logopeda musi wiedzieć czy dziecko ma problemy ze słuchem, gdyż wpływa to bezpośrednio na rodzaj przeprowadzanej terapii mowy. W przypadku hipowrażliwego, mało pobudliwego dziecka logopeda musi używać radosnego i piskliwego tonu głosu, a w pracy z dzieckiem wrażliwym na wysokie dźwięki – niższych i głębszych tonacji.
W przypadku dziecka cierpiącego na zaburzenia integracji sensorycznej praca w grupie nad problemami logopedycznymi – często odbywająca się w szkołach – może być przeciwskazana (Biel, 2015).
źródło: L. Biel, Integracja sensoryczna…, WUJ, Kraków 2015
