Mówiąc „uczeń ze specjalnymi potrzebami” mamy na myśli ucznia z:
- dysgrafią: trudności w opanowaniu kształtnego, czytelnego pisma o zadowalającym poziomie graficznym;
- dysortografią: trudności w opanowaniu poprawnej pisowni, zgodnej z regułami ortograficznymi danego języka;
- dysleksją: izolowane trudności w czytaniu, bez towarzyszących im innych zaburzeń rozwoju umiejętności szkolnych;
- dyskalkulią: trudności w uczeniu się matematyki. Uczniowie z dyskalkulią nie są w stanie osiągnąć adekwatnego do swojego wieku rozwojowego poziomu biegłości w procesach matematycznych, pomimo iż mają iloraz inteligencji w normie, wychowują się w sprzyjających warunkach edukacyjnych, mają odpowiedni poziom motywacji do nauki i nie występują u nich żadne zaburzenia emocjonalne.
Języki obce
Symptomy i trudności
- trudności z zapamiętywaniem słówek, struktur gramatycznych;
- problemy z budowaniem wypowiedzi ustnych;
- trudności z rozumieniem i zapamiętywaniem tekstu mówionego lub odtwarzanego;
- problemy z odróżnianiem słów podobnie brzmiących;
- błędy w pisaniu – trudności z odróżnianiem wyrazów podobnych, gubienie drobnych elementów graficznych, opuszczanie i przestawianie liter;
- trudności z poprawnym pisaniem, pomimo dobrych wypowiedzi ustnych;
- kłopoty z zapisem wyrazów w poprawnej formie gramatycznej;
- gubienie podobnych elementów graficznych, opuszczanie i przestawianie liter;
- kłopoty z zapisem wyrazów w poprawnej formie gramatycznej.
Wskazówki do pracy z uczniem
- dawanie łatwiejszych zadań;
- niewyrywanie do natychmiastowej odpowiedzi, więcej czasu na zastanowienie się i przypomnienie słówek, zwrotów;
- dawanie więcej czasu na opanowanie określonego zestawu słówek;
- w fazie prezentacji leksyki zwolnienie tempa wypowiadanych słów i zwrotów, a nawet wypowiadanie ich przesadnie poprawnie;
- pozwolenie na korzystanie z dyktafonu podczas lekcji;
- objaśnianie nowych wyrazów za pomocą polskiego odpowiednika, w formie: opisowej, podania synonimu, antonimu, obrazka, tworzenia związku z nowym wyrazem;
- w zapamiętywaniu pisowni stosowanie literowania, pisania palcem na ławce, pisania ze zróżnicowaniem kolorystycznym liter;
- przy odczytywaniu tekstu przez nauczyciela pozwalanie na korzystanie z podręcznika;
- w nauczaniu gramatyki stosowanie algorytmów w postaci graficznej: wykresy, tabele, rysunki;
- zestawianie zjawisk gramatycznych języka polskiego ze zjawiskami gramatycznymi charakterystycznymi dla języka obcego;
- prowadzenie rozmówek na tematy dotyczące uczniów;
- dawanie więcej czasu na wypowiedzi ustne i prace pisemne;
- liberalne ocenianie poprawności ortograficznej i graficznej pisma;
- docenianie wysiłku włożonego w opanowanie języka, kładzenie większego nacisku na wypowiedzi ustne.
źródło: K. Słupek, Uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi…, Harmonia Universalis, Gdańsk 2018
