Zakres i sposób dostosowania programu II etapu nauczania oraz wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb rozwojowych i psychofizycznych uczniów

FIZYKA

  • Stosowanie krótkich, zrozumiałych instrukcji w czasie wykonywania różnych poleceń, ćwiczeń, zadań.
  • Dostosowanie poziomu trudności zadań szkolnych i domowych do indywidualnych możliwości ucznia.
  • Ukierunkowywanie, naprowadzanie ucznia na właściwy tok myślenia podczas przekształcania wzorów, zmiany jednostek fizycznych.
  • Wykorzystywanie różnorodnych ćwiczeń fizycznych, które w sposób poglądowy umożliwią dziecku zrozumienie zjawisk i procesów fizycznych.
  • Umożliwienie uczniowi odtwarzania swoimi słowami treści reguł, definicji i doświadczeń.
  • Dążenie do tego, by dziecko nie uczyło się encyklopedycznego, mechanicznego odtwarzania wiedzy z pamięci bez zrozumienia.
  • Staranne wyjaśnianie definicji i reguł.
  • Przypominanie i utrwalanie zdobytej wiedzy:
  • – w początkowej i końcowej części zajęć edukacyjnych;
  • – w czasie lekcji powtórzeniowych;
  • – po przeprowadzonych kartkówkach, sprawdzianach, testach w celu uzupełnienia wiadomości.
  • Pomoc podczas wypowiedzi ustnych w doborze słownictwa, naprowadzanie poprzez pytania pomocnicze.
  • Niewywoływanie bez uprzedzenia do odpowiedzi, poszczególnie z dawnych partii materiału.
  • Dłuższe utrwalanie materiału sprawiającego trudności, dzielenie go na mniejsze części.
  • Podkreślanie markerem wiadomości przeznaczonych do zapamiętania.
  • Wydłużanie czasu przeznaczonego na pracę samodzielną, indywidualną, na sprawdziany, kartkówki, testy.
  • Stosowanie prostych poleceń ustnych i pisemnych, upewnianie się, czy zostały dobrze zrozumiane, w razie potrzeby dodatkowe zrozumiane, w razie potrzeby dodatkowe wyjaśnianie.
  • Podchodzenie do ucznia w razie jakichkolwiek wątpliwości związanych z poleceniem.
  • Wspólne z uczniem rozwiązywanie ćwiczeń w kartach pracy.

Dostosowanie poziomu trudności zadań zawartych w kartach pracy, sprawdzianach, testach oraz pracach domowych do indywidualnych możliwości ucznia (zmniejszenie liczby zadań trudniejszych z poziomu podstawowego na koszt zadań z poziomu treści koniecznych).

  • Systematyczne, częste utrwalanie pojęć i zdobytych na zajęciach wiadomości.
  • Udostępnianie uczniowi gotowych wzorów podczas rozwiązywania zadań tekstowych.
  • Ocenianie poprawności toku rozumowania i właściwego wyniku, a nie poprawności zapisu
  • Zapisywanie przez nauczyciela lub ucznia krótkich notatek z lekcji.
  • Zadawanie do domu zadań podobnych do rozwiązywanych na zajęciach.
  • Wykorzystywanie tego typu zadań jako formy utrwalenia, powtórzenia wiadomości na sprawdzianach i kartkówkach.

Zwiększanie czasu na wypowiedź ustną, niewywoływanie ucznia do natychmiastowej odpowiedzi (dawane mu nawet krótkiego czasu na zastanowienie), gdyż może on mieć trudności z szybkim przypominaniem sobie nazw, reguł, definicji, wzorów (można dyskretnie ukierunkować w myśleniu). (Naprawa i in., 2017).

źródło: R, Naprawa, A. Tanajewska, C. Mach, K. Szczepańska, Dostosowanie wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb…, Harmonia Universalis, Gdańsk 2017