Emocje towarzyszą każdej zabawie. Postarajmy się, aby wszystkie aktywności wywoływały w dzieciach dużo pozytywnych emocji…

#autyzmipokrewne#integracja#grupa#pozytywne#emocje

Małe autystyczne dzieci mogą mieć problemy z odczytywaniem emocji z twarzy innych osób. Ale to tylko jeden z problemów. Mogą nie rozpoznawać twarzy innych, na przykład rówieśników ze swojej grupy, zwłaszcza na początku roku szkolnego. Ta zabawa może pomóc uświadomić sobie swoją obecność w grupie oraz pomóc zapamiętać twarze rówieśników z grupy a także zwrócenie uwagi na swoje rysy twarzy.

Pierwsze emocje z jakimi maluchy się spotykają to niewątpliwie zadowolenie lub jego brak, następnie strach i smutek. W przypadku tej zabawy, postarajmy się wywołać pozytywne wrażenie przynależności do grupy i akceptacji przez grupę wzmacniając uczucie zadowolenia.

W trakcie zabawy dzieci z przyjemnością rozpoznają swoje odbicie w lustrze. Cieszą się również, że są zauważane przez innych ~ Barbara Sher, terapeutka zajęciowa.

Cele:

  • Wywoływanie pozytywnych emocji.
  • Rozpoznawanie swojego odbicia w lustrze.
  • Zaskoczenie widokiem swojego odbicia.

Materiały

  • Bezpieczne lustro.
  • Chustka.

Przebieg zabawy

  • Dzieci siadają w kole. Przed jednym z nich stoi lustro przykryte chustką.
  • Po zasłonięciu lustra wszyscy mówią razem:
  • – Kto to jest?
  • – Czy ktoś wie?
  • – To jest (zdejmijcie materiał z lustra, podając imię dziecka) ……………………..
  • – Lubimy cię! (Uśmiechamy się).

Odmiany

  1. Dla odmiany przykryj dziecku chustką głowę. Podczas mówienia wierszyka odsłońcie mu twarz.
  2. Zamiast dzieci zakrywajcie chustka pluszowe zwierzęta.

Czego dzieci się uczą?

  • Dzieci zaczynają dostrzegać coraz więcej szczegółów na swoich twarzach, dzięki czemu łatwiej będzie im rozróżniać osoby w swoim otoczeniu.

Modyfikacje

  • Jeżeli dziecku trudno jest się skupić, spróbuj przyciągnąć jego uwagę, przybliżając lustro lub zastępując je większym.
  • Patrzenie w odbicie swoich oczu w lustrze jest dobrym ćwiczeniem utrzymywania kontaktu wzrokowego dla dzieci, które do tej pory nie chciały go nawiązywać (Sher, 2014).

źródło: B. Sher, Gry i zabawy we wczesnej interwencji…, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2014