Ćwiczenia usprawniające wrażliwość słuchową – zestawy
Ćwiczenia w poprawnym wymawianiu głosek i wiązaniu ich z odpowiednimi literami.
Dostrzeganie rymu (powtarzającego się motywu) w wierszach, piosenkach.
Kierowanie uwagi słuchowej na bodźce dźwiękowe:
- Pokaż na rysunku, które zwierze się teraz odezwało;
- Poszukaj gdzie jest schowany budzik;
- Poruszaj się w rytm muzyki (szybko lub wolno).
Nazywanie barwy głosu (męski, kobiecy, dziecięcy, zachrypnięty).
Naśladowanie zmian w szybkości i głośności dźwięków.
Rozpoznawanie:
- natężenie głosu (głośno – cicho, wysoko – nisko, szept – półszept);
- wytwarzanych dźwięków (szmerów), najpierw z pomocą wzroku, potem tylko słuchowo;
- głosów z nagrania na kasecie lub płycie;
- kolejności brzmienia wysłuchanych instrumentów;
- kolegów po głosie (dziecko po usłyszeniu kolegi wypowiada jego imię i idzie w jego kierunku).
Różnicowanie:
- głosek w wyrazach (różnicowanie [r] i [r] francuskiego, [s] i [s] międzyzębowego);
- głosek opozycyjnych pod względem dźwięczności oraz twardych i zmiękczonych ([p : p’], [m : m’] i innych);
- zabarwienia uczuciowego wypowiadanych zdań, wyrazów, głosek, (mowa człowieka smutnego, radosnego, zdziwionego, obojętnego);
- linii intonacyjnej zdania, np. : „To jest ładny rysunek?” i „To jest ładny rysunek”;
- takich samych sylab wśród szeregu różnych lub o podobnym brzmieniu;
- wyrazów podobnie brzmiących.
Odtwarzanie rymu ilustrowanego przestrzennie poprzez naśladowanie głosów zwierząt.
Reagowanie ruchem na zmiany:
- melodii;
- wysokości dźwięków.
Ustawianie klocków zgodnie z usłyszanymi uderzeniami; zapisywanie słyszanej struktury za pomoca symboli (kółek, kresek); rysowanie kresek, szlaczków, ornamentów w rytm uderzeń.
Wyczuwanie tempa mowy (mowa szybka, wolna).
Wyklaskiwanie prostego rytmu do słuchanej piosenki.
Wystukiwanie rytmu o blat stołu.
Wymyślanie rymujących się wyrazów.
Wystukiwanie rytmu na podstawie układu klocków lub innych znaków.
Wymienianie nazw przedmiotów różniących się głoskami korelacyjnymi: dźwięczna – bezdźwięczna, ustna – nosowa, o różnym miejscu artykulacji (Grabe, Zarębska).
źródło: K. Grabe, E. Zarębska, Program dydaktyczno-terapeutyczny dla dziecka z upośledzeniem lekkim – górna granica, eduforum.pl
