Ćwiczenia usprawniające wrażliwość słuchową – zestawy

Ćwiczenia w poprawnym wymawianiu głosek i wiązaniu ich z odpowiednimi literami.

Dostrzeganie rymu (powtarzającego się motywu) w wierszach, piosenkach.

Kierowanie uwagi słuchowej na bodźce dźwiękowe:

  • Pokaż na rysunku, które zwierze się teraz odezwało;
  • Poszukaj gdzie jest schowany budzik;
  • Poruszaj się w rytm muzyki (szybko lub wolno).

Nazywanie barwy głosu (męski, kobiecy, dziecięcy, zachrypnięty).

Naśladowanie zmian w szybkości i głośności dźwięków.

Rozpoznawanie:

  • natężenie głosu (głośno – cicho, wysoko – nisko, szept – półszept);
  • wytwarzanych dźwięków (szmerów), najpierw z pomocą wzroku, potem tylko słuchowo;
  • głosów z nagrania na kasecie lub płycie;
  • kolejności brzmienia wysłuchanych instrumentów;
  • kolegów po głosie (dziecko po usłyszeniu kolegi wypowiada jego imię i idzie w jego kierunku).

Różnicowanie:

  • głosek w wyrazach (różnicowanie [r] i [r] francuskiego, [s] i [s] międzyzębowego);
  • głosek opozycyjnych pod względem dźwięczności oraz twardych i zmiękczonych ([p : p’], [m : m’] i innych);
  • zabarwienia uczuciowego wypowiadanych zdań, wyrazów, głosek, (mowa człowieka smutnego, radosnego, zdziwionego, obojętnego);
  • linii intonacyjnej zdania, np. : „To jest ładny rysunek?” i „To jest ładny rysunek”;
  • takich samych sylab wśród szeregu różnych lub o podobnym brzmieniu;
  • wyrazów podobnie brzmiących.

Odtwarzanie rymu ilustrowanego przestrzennie poprzez naśladowanie głosów zwierząt.

Reagowanie ruchem na zmiany:

  • melodii;
  • wysokości dźwięków.

Ustawianie klocków zgodnie z usłyszanymi uderzeniami; zapisywanie słyszanej struktury za pomoca symboli (kółek, kresek); rysowanie kresek, szlaczków, ornamentów w rytm uderzeń.

Wyczuwanie tempa mowy (mowa szybka, wolna).

Wyklaskiwanie prostego rytmu do słuchanej piosenki.

Wystukiwanie rytmu o blat stołu.

Wymyślanie rymujących się wyrazów.

Wystukiwanie rytmu na podstawie układu klocków lub innych znaków.

Wymienianie nazw przedmiotów różniących się głoskami korelacyjnymi: dźwięczna – bezdźwięczna, ustna – nosowa, o różnym miejscu artykulacji (Grabe, Zarębska).

źródło: K. Grabe, E. Zarębska, Program dydaktyczno-terapeutyczny dla dziecka z upośledzeniem lekkim – górna granica, eduforum.pl